Maszycki dzban obfitości. Jak powstaje wieniec dożynkowy.

Nieodłącznym elementem dożynek jest ręcznie robiony wieniec dożynkowy. Często duży i okazały w swym rozmiarze przybiera różnorodne kształty. Zachwyca swoją formą, jednak jego wykonanie wcale nie jest takie proste. Tworzyły go zazwyczaj kobiety, a najczęściej były to najlepsze żniwiarki. To czas spotkań, żartów, dobrej zabawy.

W Małopolsce z ostatniej kępki zboża (żyta, pszenicy, jęczmienia czy owsa) kobiety i dziewczęta wiły wieniec. Jak pisze Zofia Cieśla-Reinfussowa “…miał on, zależnie od okolicy, różną formę. Niektóre posiadały kształt kopulasty, inne znów były płaskie jak duże bochny okrągłego chleba. Wszystkie jednak bywały przystrojone kwiatami i wstążkami. Wieniec niosła przodownica, a towarzyszyli jej żeńcy, którzy grali i śpiewali różne obrzędowe pieśni. Wieniec ofiarowywano gospodarzowi, który rewanżował się żeńcom poczęstunkiem i zabawą z muzyką. Tańczono przy tym i bawiono się do późna w noc.”

A jak powstawał nasz wieniec można zobaczyć poniżej.

Tekst: A. Jawień
Foto: A. Jawień, K. Krztoń